बाबा अन्‌ आई
चिमणीला बोलले कावळोबा काळे
चिऊताई, आपली हुशारयत बाळे
खूप खूप त्यांना कळतंय जग
आपणच अडाणी राहिलोत बघ
नुसती कावकाव, चिवचिव करून
डोळ्यातलं पाणी ठेवलंय धरून
शेणाचं, मेणाचं घरपण जपत
सगळं आयुष्य काढलं खपत
माणसासारखा तुझ्याही मुलाने
कालच मोबाईल घेतलाय म्हणे
माझंही काळं उजळू लागलंय
संगणकावरती जाऊन आलंय
पंखात वारं भरलंय गडे
पिढीच्या पिढी गेलीय पुढे
कशाला आपण ओढायचे पाय?
घेतील भरारी खातील साय
तरण्याताठ्या चोचीला चिऊ
चांगले दिवस लागलेत येऊ
तरीही उगाच वाटतंय बाई
राहतील ना शब्द ‘बाबा अन्‌ आई’
- कल्याण इनामदार